Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Περί καταλήψεων

      Η πρώτη χρονιά των σπουδών μου στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ (1979-80) ξεκίνησε με έντονες φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο 815. Ογκώδεις φοιτητικές διαδηλώσεις, πολυήμερες αποχές από τα μαθήματα και τέλος ολιγοήμερη κατάληψη της Σχολής. Την κατάληψη τότε την είχαμε βιώσει ως ύστατο μέσο πάλης· ήταν απόδειξη της δύναμης του φοιτητικού κινήματος, της ενότητάς του, παρόλες τις διαφωνίες των παρατάξεων. Ο αγώνας ήταν μαζικός και νικηφόρος: ο νόμος 815, ως γνωστόν, αποσύρθηκε.

ακαδημαϊκή δεοντολογία

Στις επισφαλείς, αβέβαιες και δύσκολες συνθήκες των επόμενων
χρόνων πιστεύουμε ότι οφείλουμε να διαφυλάξουμε την τήρηση της
ακαδημαϊκής δεοντολογίας, την αξιοπρέπειά μας ως εργαζομένων και τα
επαγγελματικά μας δικαιώματα. Καθώς στις κοινοβουλευτικές
δημοκρατίες οι νόμοι εφαρμόζονται, οφείλουμε ακόμη να αναπτύξουμε
έναν ευρύ και γόνιμο διάλογο για όλα τα θέματα που εκκρεμούν ή θα
προκύψουν, ο οποίος θα διαρρηγνύει κάθε σχέση με τον παραταξιακό
λόγο και τα κατεψυγμένα ιδεολογήματα που εμπνέουν τους σημερινούς 
«εκπροσώπους» μας.
Mαίρη Μικέ, Τμήμα Φιλολογίας

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Δεν μπόρεσε να συνεδριάσει σήμερα, 20/12/2012 η Σύγκλητος του Α.Π.Θ.

Σήμερα επρόκειτο να συνεδριάσει η Σύγκλητος, μετά από τρεις σχεδόν μήνες αναγκαστικής αργίας, λόγω της μακράς κατάληψης, και να συζητήσει πολλά επείγοντα για το Α.Π.Θ. θέματα, ανάμεσά τους και το σχέδιο ΑΘΗΝΑ.

με αφορμή τον προπηλακισμό του Κοσμήτορα κ. Παυλίδη

Μόνο αν αρχίσουμε να τηρούμε σχολαστικά τους νόμους και τους
κανονισμούς του πανεπιστημίου θα σταματήσει η συνεχώς εντεινόμενη
άσκηση βίας από φοιτητές και μη. Εκλήθη ο εισαγγελέας και υπέγραψαν οι
πρυτανικές αρχές και η συντριπτική πλειοψηφία των κοσμητόρων και των
προέδρων το έγγραφο γιατί ήταν παράνομη η κατάληψη του κτηρίου
διοίκησης και τεράστια η ζημιά που έγινε στο ΑΠΘ και θα εξακολουθούσε
να γίνεται, αν δεν είχαν υπογράψει. Πρέπει να σταματήσει κάθε
παρανομία: καταλήψεις, καταστροφές, παρεμπόδιση στην πρόσβαση σε
αίθουσες διδασκαλίας και γραφεία, παράνομη είσοδος στη συνεδρίαση της
συγκλήτου των φοιτητών και χλευασμός όποιου διαφωνεί με αυτούς που
παρανόμως εισέβαλαν. Μέχρι να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε σχολαστικά τους
νόμους και τους κανονισμούς του πανεπιστημίου θα κινδυνεύουμε,
συνάδελφοι. Ίσως όχι όλοι, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία όσων
διδάσκουν. Η διοίκηση του πανεπιστημίου, αλλά και ο καθένας από μας,
έχει μεγάλη ευθύνη.

Μιχάλης Χρυσανθόπουλος

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

οι πρώτες υπογραφές της διακήρυξης

διακήρυξη



Ποιοι είμαστε
      Καθηγητές του Α.Π.Θ. από διαφορετικές Σχολές και με διαφορετικές ιδεολογικές ή πολιτικές αφετηρίες, ενώνουμε τις δυνάμεις μας κάτω από την ανάγκη που αισθανόμαστε να φωνάξουμε: «φτάνει πια». Φτάνει πια με την εξανέμιση των μισθών μας, με την απαξίωση που υφιστάμεθα από παράγοντες της πολιτείας, από τμήματα της κοινωνίας και από μερίδα φοιτητών μας. Φτάνει πια με τις επανειλημμένες και βίαιες καταλήψεις του χώρου μας από κατευθυνόμενες ολιγομελείς ομάδες, με τα σκουπίδια και την υποβάθμιση της καθημερινής μας ζωής. Αλλά φτάνει πια και με την απαξίωση που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στους εαυτούς μας, ανεχόμενοι να μας «εκπροσωπούν» εκείνοι που το μόνο ουσιαστικά που έχουν καταφέρει μέχρι τώρα είναι να προκαλούν θόρυβο για κομματικά οφέλη.

Τι πιστεύουμε
      Τα πανεπιστήμια, όπως κάθε άλλος θεσμός του δημόσιου χώρου, περνάνε δοκιμασίες και κρίσεις και υπόκεινται σε μεταρρυθμίσεις και εξελίξεις. Πουθενά όμως δεν παραλύει η λειτουργία τους ούτε ακυρώνεται ο ρόλος τους. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες οι νόμοι εφαρμόζονται. Η οικονομική και δημοσιονομική κρίση που σήμερα βιώνουμε δρομολογεί μια μετάβαση ολόκληρης της κοινωνίας σε καταστάσεις αβέβαιες και επισφαλείς. Πιστεύουμε ότι τα επόμενα δύσκολα χρόνια το Α.Π.Θ. είναι υποχρεωμένο να επανιδρυθεί. Σε αυτές τις συνθήκες οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας ως εργαζομένων, την τήρηση της ακαδημαϊκής δεοντολογίας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινής μας ζωής, τη χρηστή διοίκηση του ιδρύματος, τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και συμφέροντα. Στο Πανεπιστήμιο οφείλει να αναπτυχθεί ένας ευρύς και γόνιμος διάλογος για όλα τα θέματα που εκκρεμούν ή θα προκύψουν, ο οποίος θα διαρρηγνύει κάθε σχέση με τον παραταξιακό λόγο και τα κατεψυγμένα ιδεολογήματα που εμπνέουν τους σημερινούς «εκπροσώπους» μας. Κύρια αναφορά μας πρέπει να είναι το Πανεπιστήμιο, βασικός μας γνώμονας η υπεύθυνη στάση. Αισθανόμαστε πολύ έντονα την ανάγκη να βρούμε διόδους επικοινωνίας με τους φοιτητές μας, παρακάμπτοντας τους αυτόκλητους «εκπροσώπους» τους.

Τι επιδιώκουμε
      Διεκδικούμε να πάρουμε πίσω το Πανεπιστήμιο από όσους το υπεξαίρεσαν και το καπηλεύονται καθημερινά. Επιδιώκουμε να δώσουμε ζωή στον ΕΣΔΕΠ, ώστε να πάψει να λειτουργεί σύμφωνα με τις επιταγές των παρατάξεων που είχαν την πλειοψηφία τα δύο τελευταία χρόνια, ως μαυσωλείο ιδεολογιών ή ως εργαστήριο παραγωγής ξύλινου λόγου. Θέλουμε έναν νέο ΕΣΔΕΠ, που θα λειτουργεί ως χώρος συνάντησης όσων ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα του ΑΠΘ. Έναν ΕΣΔΕΠ, συνδικαλιστικό όργανο, που θα συνθέτει τις απόψεις των μελών του, που θα σέβεται τους διακριτούς ρόλους του νέου τοπίου (Πρυτανεία, Σύγκλητος, Συμβούλιο), που δεν θα επιχειρεί να συνδιοικεί, αλλά θα καταξιωθεί δίνοντας έμφαση στην αξία της εργασίας μας και στην εκπροσώπηση των συμφερόντων μας με όρους ακαδημαϊκότητας και ευπρέπειας. Επιδιώκουμε έναν ΕΣΔΕΠ που θα λειτουργεί με τρόπο σύγχρονο, εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες συμμετοχής και συναπόφασης που παρέχουν τα νέα τεχνολογικά μέσα, αλλά και με τρόπο αποκεντρωμένο, επιτρέποντας την επαφή και κοινή δράση των συναδέλφων κατά Σχολές ή γνωστικά πεδία. Έναν ΕΣΔΕΠ για τον οποίο δεν θα ντρεπόμαστε, αλλά θα τον αναγνωρίζουμε ως αξιόπιστο κομμάτι της ακαδημαϊκής μας ζωής.

21/11/2012